και η κουβέντα ενός καφέ συντροφιά για τέτοιες ώρες. Ώρες ωραίες, μιας μοναξιάς επίπλαστης, με καπνούς ενοχών, άδεια ποτήρια, φίλους πίσω από ένα καθρέφτη κι ένα φως τόσο εκτυφλωτικό όσο και ψεύτικο.
Ώρες που ένα παλιό σαξόφωνο χτυπάει κατ' ευθείαν στομάχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου