Πέμπτη 21 Απριλίου 2011


δύο εγώ μέσα σε ένα. Χωρίς καλό και κακό, χωρίς κλισέ, χωρίς έρωτα. Απλά δύο.

Με φόντο κοινό και πάντα στο δρόμο. Σε ρόδες δανεικές, με μουσικές ξένες, με σκέψεις παλιές. Εναλλασσόμενα ασπρόμαυρα μοτίβα κοινά, απ’ τα παλιά κι απ’ τα καινούρια συγχρόνως. Και τα δύο ένα, και ξανά δύο, και μια περιοδική αυξομείωση που ζαλίζει, μπερδεύει, αναστατώνει.

Κι εγώ να γυρνάω ξανά σε μια περίεργη σταθερά, εδώ για χρόνια, τώρα όμως άλλη κι αυτή. Με σοβαρές ερωτήσεις που απαντήσεις δεν έχω. Με αναμονή για κάτι που ακόμα δεν είμαι. Με νοσταλγία για τόσα και φόβο για τα άλλα.

Και τα χέρια βαμμένα ξέθωρο κόκκινο ξανά.