μια όμορφη πόλη. Που τα όρια της ρευστά. Που χαμογελάει σε κάθε στροφή. Που τραγουδάει σε κάθε πλατεία. Τα χρώματά της ζωντανά. Παλλόμενη γύρω από εμένα. Ανάμεσα σε ουρανό και γη, στον ορίζοντα. Πάντα στο ενδιάμεσο. Εγώ να σκαρφαλώνω κι αυτή να γέρνει προς τα μένα. Να ‘ναι φτιαγμένη από σύννεφα. Πεδίο για όνειρα. Αιθέρια να με τυλίγει, να με παραπλανά, να με παρασύρει και να χορεύουμε παρέα. Αχλός, να φεύγει από τα δάχτυλά μου και πάντα να την ψάχνω.
Εκεί ζουν οι επιθυμίες. Εκεί πεθαίνουν οι φόβοι.
Εδώ είμαι εγώ και κάποιες ωραίες ώρες σαν να ‘μαι ταυτόχρονα κι εκεί…
