που ο καιρός μοιάζει κάπως καλύτερος και ένας ζεστός καφές που μήνες τώρα σου 'χα υποσχεθεί. Που από παράξενα όνειρα πετάγεσαι ώρες περίεργες για σένα.
κι από όνειρο σε όνειρο ξανά...γιατί τι άλλο μπορεί να είναι αυτή η περίεργη ζωή. Που μοιάζει με άλλης κι όμως δική μου, με το ζόρι. Ημιτελής αυτή , σε αναμονή εγώ.
αυτές οι κυριακές με αταίριαστα ξυπνήματα ανθρώπων που συνπάρχουν όλοι μαζί στο ίδιο όνειρο γιατί αλλιώς μάλλον δε γίνεται.
αυτές οι κυριακές που νοσταλγούν κάποιες άλλες με λίγο δυνατότερο ήλιο και κάπως περισσότερους ανθρώπους, πνιγμένους σε μια ρουτίνα που δεν μπορώ να έχω πια.
αυτες οι κυριακές που μόνο έρωτα ζητούν
και ίσως κάποια γνώριμη εφημερίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου