...

πάλι είπα τα λάθος λόγια κι ας νόμιζες πως τα δικά μου ήταν ωραία...

και τώρα πως να τ'αλλάξω που βγήκαν με κόμπο στο λαιμό και χέρι να τρέμει. Τα δικά σου στρωτά, ήρεμα, κατ' ευθείαν στην καρδιά.

τι άλλο να πω...στο πα απ'την αρχή σήμερα...δε σκέφτομαι!μόνο ποναω.

συγνώμη για κάθε μου βλακεία, τρέλα, ανωριμότητα, ανικανότητα.

συγνώμη αν φάνηκα λίγη, εγωίστρια, γκρινιάρα.

συγνώμη αν σε καταπίεσα, σε δυσκόλεψα, σε έφερα σε δύσκολη θέση.

συγνώμη για όλα, ό,τι έκανα κι ό,τι θα κάνω.

σ'ευχαριστώ για όλα αυτά που δεν ξέρω πως να μετρήσω, να βάλω σε σειρά, να ονομάσω, να παραδεχτώ, 

σ' ευχαριστώ γιατί είσαι ότι πιο σημαντικό βρήκα τυχαία.

σ' ευχαριστώ που με ανέχτηκες, που με μάλωσες, που με ανέβασες.

σ'ευχαριστώ γιατί μ'αφήνεις να κλέβω κάτι από σένα.

και πώς αλλιώς...αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.