παει καιρος...

δεν άλλαξε και τίποτα...όλα ίδια αλλά λίγο πιο ήρεμα...

εδώ γύρω κι εγώ...δεν έφυγα στα αλήθεια, απλά για λίγο πάγωσε ο χρόνος γύρω από 'μένα...

γνωστά τα βράδυα που έρχονται. Θα 'ναι από αυτά που γεμίζουν όνειρα...μια νεράϊδα θα ξανάρθει κοντά μου να με γεμίσει αστρόσκονη. Απλά έπρεπε να περιμένω να σκάσει απ' το κουκούλι της.  Ο Χειμώνας θα 'ναι η δική της άνοιξη...

ας την περιμένω λοιπόν...