Πάμε ξανά εφηβεία... Αλήθεια αντέχεις δεύτερο γύρο; Κλεισμένη στα βιβλία σου και τις κάπως καλύτερες μουσικές σου...αμίλητη θαρρείς αιώνες πάλι. Σε ρόλο διακοσμητικό οι λιγοστοί που σου 'χουν μείνει. Με μετρημένες κουβέντες, με συστολή και ανείπωτα μυστικά.

Το σφίξιμο γνωστό και αφήνεσαι πάλι. Σε υγρά απογεύματα και σιωπηλά βράδια. Δεν έμαθες να κάνεις τίποτα άλλο θαρρώ. Και σε λυπάμαι ξανά.

κομμάτια

κομμάτια δικά μου σε πόλεις άλλες. Μακριά, ανεξάρτητα. Κι εγώ εδώ ημιτελής. Νομίζω στάζει αίμα το κορμί μου ζητώντας αυτά που του λείπουν. Πονά και ζητά! Επιστροφή των κλεμμένων, των δανεισμένων, ακόμα και των χαρισμένων.